Σε αυτό το άρθρο Better-Pets.net θα σας δείξουμε ποια είναι τα παράσιτα που μπορούν να επηρεάσουν τα σκυλιά, μέθοδοι αποπαρασίτωσης ενός σκύλου και πώς να τα χρησιμοποιήσετε. Η εσωτερική και εξωτερική αποπαρασίτωση σε σκύλους, μαζί με τα εμβόλια, είναι μία από τις πιο συχνές προληπτικές θεραπείες σε σκύλους. Χάρη σε αυτές τις θεραπείες, μειώνεται σημαντικά η πιθανότητα ο σκύλος να έχει εξωτερικά και εσωτερικά παράσιτα και να τα μεταδίδει σε άλλα σκυλιά και τους ιδιοκτήτες τους, καθώς και η μετάδοση ασθενειών που χρησιμοποιούν παράσιτα ως φορείς. Είναι πολύ σημαντικό να θυμόμαστε ότι οι σκύλοι και οι άνθρωποι μοιράζονται πολλά παράσιτα και ότι μπορούν να μεταδώσουν πολλές ασθένειες. Συνεχίστε να διαβάζετε και μάθετε όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε για το αποπαρασίτωση σε σκύλους.
Τα εξωτερικά παράσιτα και οι πιο χρησιμοποιούμενες αντιπαρασιτικές θεραπείες
Οι πιο συχνές είναι ψύλλοι και τσιμπούριαΕ Είναι αρθρόποδα παράσιτα που τρέφονται με αίμα σκύλων και γατών. Στο τελευταίο, η διαπίστωσή τους είναι συνήθως λιγότερο συχνή, κυρίως λόγω της συμπεριφοράς αυτοκαθαρισμού, η οποία τους επιτρέπει να εξαλειφθούν αποτελεσματικά. Και τα δύο παράσιτα μπορούν να μεταδώσουν πολύ σημαντικές ασθένειες για σκύλους και ανθρώπους, οπότε η πρόληψη της εμφάνισής τους είναι απαραίτητη.
Τα τσιμπούρια είναι πολύ εποχιακά (εμφανίζονται μόνο την άνοιξη, κάπως το φθινόπωρο και το καλοκαίρι) και είναι εύκολο να εντοπιστούν, λόγω του ότι κολλάνε στο σκύλο σε σταθερό μέρος. Από την άλλη πλευρά, οι ψύλλοι είναι πολύ κινητικοί και συνήθως είναι πολύ δύσκολο να τους δούμε, τόσο πολύ που χρησιμοποιούνται έμμεσες τεχνικές για να γνωρίζουμε εάν ένας σκύλος έχει ψύλλους, όπως η αναζήτηση περιττωμάτων παρασίτων. Για να γίνει αυτό, το ζώο τοποθετείται σε μια επιφάνεια που καλύπτεται από λευκό χαρτί για να το βουρτσίσετε. Αυτό που έχει πέσει στο χαρτί παρατηρείται και επιλέγονται οι μαύρες κηλίδες. Τοποθετούνται σε ένα κομμάτι βαμβάκι ή παρόμοιο, υγραίνονται και πιέζονται. Εάν πρόκειται για περιττώματα ψύλλων, ως αποξηραμένο αίμα, θα εμφανιστεί ως κοκκινωπό αυλάκι γύρω του. Για τον έλεγχο αυτών των εξωτερικών παρασίτων και, κατά συνέπεια, την αποπαρασίτωση του σκύλου, χρησιμοποιούνται εντομοκτόνα σε πολλαπλά τοπικές μορφές εφαρμογής, όπως αντιπαρασιτικά κολάρα, πιπέτες, σαμπουάν, σπρέι κ.λπ. Στην περίπτωση των τσιμπουριών, η άμεση εφαρμογή του στο σκύλο λειτουργεί πολύ καλά και λόγω της εποχικότητάς του (πριν την άνοιξη) είναι εύκολο να επιτευχθούν καλά αποτελέσματα. Στην περίπτωση των ψύλλων, πρέπει να προσεγγίσετε το πρόβλημα με διαφορετικό τρόπο. Μπορεί να παρασιτώσει τόσο τον σκύλο όσο και τη γάτα όλο το χρόνο, είναι πολύ δύσκολο να εξαλειφθούν, λόγω της μεγάλης κινητικότητάς τους, όλα πρέπει να αντιμετωπίζονται στο περιβάλλον που περιβάλλει τον σκύλο (κρεβάτι, δάπεδα κ.λπ.).
Το κουνούπι (αρθρόποδο εντόμων) θεωρείται επίσης ένα άλλο εξωτερικό παράσιτο, το οποίο τρέφεται με αίμα, το οποίο είναι πολύ σημαντικό στις ακτές της Μεσογείου, νότια και στο κέντρο της Ιβηρικής Χερσονήσου λόγω των ασθενειών που μπορεί να μεταδώσει. Στην περίπτωση του σκύλου θα ήταν λεϊσμανίαση και καρδιοσκώληκας κυρίως. Αντιμετωπίζοντας αυτά τα παράσιτα, η αποτελεσματικότητα των εντομοκτόνων που εφαρμόζονται στο δέρμα με τη μορφή αντιπαρασιτικών περιλαίμιων, πιπετών κ.λπ., είναι κάπως χαμηλότερη, επειδή το κουνούπι έρχεται σε επαφή με το σκύλο μόνο τη στιγμή του τσιμπήματος. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο συνιστάται η λήψη πρόσθετων μέτρων, όπως η τοποθέτηση κουνουπιέρων στα σπίτια, η αποφυγή περιπάτων σε περιόδους μεγαλύτερης δραστηριότητας κουνουπιών, εκτός από τη χρήση απωθητικών.
Σε ποιες ηλικίες είναι τα σκυλιά πιο ευαίσθητα;
Στην περίπτωση των κουταβιών, είναι πολύ συνηθισμένο να βρίσκουμε εντερικά παράσιτα. Και αυτό μπορεί να αποτελέσει σημαντικό κίνδυνο για την ανάπτυξη και την ανάπτυξη του κουταβιού. Συνιστάται πάντα να αντιμετωπίζετε τη μητέρα με αντιπαρασιτική αγωγή τη στιγμή του ζευγαρώματος και να βεβαιώνεστε ότι έχει εμβολιαστεί σωστά. Με αυτόν τον τρόπο, μειώνεται ο κίνδυνος η μητέρα να μεταδώσει τα παράσιτα στα κουτάβια κατά τη διάρκεια της γαλουχίας. Μόλις απογαλακτιστεί, πρέπει κουτάβια αποπαρασίτων μία έως δύο εβδομάδες πριν από την πρώτη δόση του εμβολίου. Αυτά πρέπει να είναι σε άριστη κατάσταση, ώστε το εμβόλιο να δημιουργήσει μια ισχυρή και αποτελεσματική ανοσία.
Στην περίπτωση των παρασίτων του αίματος, επηρεάζουν συνήθως τα ενήλικα σκυλιά. Γιατί για να τα αποκτήσετε είναι απαραίτητο να επικοινωνήσετε με το κουνούπι. Επιπλέον, στην περίπτωση απόκτησης της νόσου, συνήθως χρειάζονται μήνες ή και χρόνια για να εκδηλωθούν συμπτώματα.
Τα πιο συχνά εσωτερικά παράσιτα και οι πιο χρησιμοποιούμενες προληπτικές θεραπείες
Υπάρχουν δύο κύριες ομάδες εσωτερικών παρασίτων στον σκύλο:
- Τα έντερα, τα οποία χωρίζονται σε ταινίες (επίπεδα σκουλήκια) και γαιοσκώληκες (στρογγυλά σκουλήκια). Ορισμένα εντερικά πρωτόζωα, όπως το giardia κ.λπ., γίνονται όλο και πιο συχνά. Γενικά χρησιμοποιούνται φάρμακα των οποίων οι δραστικές αρχές είναι εκείνες που προέρχονται από φενβενδαζόλες, αν και υπάρχουν και άλλες δραστικές αρχές που μπορούν να χρησιμοποιηθούν.
- ΑιματικήΜπορούν να είναι μακροσκοπικά (που φαίνονται με γυμνό μάτι), τα οποία θα ήταν καρδιοσκώληκες ή απλά filariae, επίσης γνωστά ως heartworms, και μικροσκοπικά παράσιτα, πρωτόζωα, όπως η ίδια η λεϊσμανία και άλλα λιγότερο συνηθισμένα. Στην περίπτωση της φιλαριάσης, η χρήση ιβερμεκτινών, μεταξύ άλλων δραστικών αρχών, λειτουργεί ως προληπτική θεραπεία. Στην περίπτωση της λεϊσμανίασης, από την άλλη πλευρά, ένα εμβόλιο αρχίζει να εφαρμόζεται.
Αν αναρωτιέστε πόσο συχνά πρέπει να αποπαρασιτίζετε έναν σκύλο για να ελέγξετε την εμφάνιση εντερικών παρασίτων, θα πρέπει να γνωρίζετε ότι οι προληπτικές θεραπείες πραγματοποιούνται με μέση συχνότητα τριών μηνών, αν και αυτό ποικίλλει ανάλογα με τους παράγοντες κινδύνου του ζώου. Ωστόσο, όλο και περισσότεροι ειδικοί συμβουλεύουν να επιλέξουν το μηνιαία αποπαρασίτωση σε όλες τις περιπτώσεις, αφού είναι αυτή που εγγυάται μεγαλύτερο έλεγχο σκουληκιών και εξωτερικών παρασίτων. Μελέτες όπως αυτή που διεξήγαγε το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο για τον έλεγχο της παρασίτωσης σε ζώα συντροφιάς[1] επιβεβαιώνουν ότι η εν λόγω θεραπεία που εφαρμόζεται μηνιαίως είναι αυτή που παρουσιάζει υψηλότερο ποσοστό αποτελεσμάτων όσον αφορά τη μείωση του κινδύνου εμφάνισης λοιμώξεων λόγω προσβολών. Ομοίως, αυτός ο τύπος θεραπείας συνιστάται ιδιαίτερα για εκείνους τους σκύλους που ζουν με παιδιά, καθώς εξωτερικά παράσιτα και πολλά από τα εσωτερικά μπορούν να μεταδοθούν από σκύλους σε ανθρώπους.
Στην περίπτωση των παρασίτων του αίματος, όλα μεταδίδονται μέσω τσιμπημάτων κουνουπιών, τσιμπουριών και ψύλλων, επομένως ο έλεγχος του φορέα θα είναι απαραίτητος σε εποχές που είναι πιο δραστήριες (άνοιξη και καλοκαίρι).
Για να αποφευχθεί μια ακατάλληλη επιλογή, πρέπει να γίνεται όλη η αντιπαρασιτική θεραπεία εποπτεύεται από κτηνίατροΕ Έτσι, δεν συνιστάται οι ιδιοκτήτες να επιλέξουν να αποπαρασιτώσουν τον σκύλο μόνοι τους. Είτε έχετε υιοθετήσει ένα κουτάβι είτε έναν ενήλικο σκύλο, το πρώτο βήμα θα πρέπει πάντα να είναι να πάτε σε έναν ειδικό για να ξεκινήσετε την καλύτερη αντιπαρασιτική θεραπεία και να προχωρήσετε στην έναρξη του προγράμματος εμβολιασμού.
Αυτό το άρθρο είναι καθαρά ενημερωτικό, στο Better-Pets.net δεν έχουμε τη δύναμη να συνταγογραφήσουμε κτηνιατρικές θεραπείες ή να κάνουμε οποιονδήποτε τύπο διάγνωσης. Σας προσκαλούμε να πάτε το κατοικίδιο ζώο σας στον κτηνίατρο σε περίπτωση που παρουσιάσει οποιοδήποτε είδος πάθησης ή δυσφορίας.
Αν θέλετε να διαβάσετε περισσότερα άρθρα παρόμοια με Αποπαρασίτωση σε σκύλουςΣας συνιστούμε να εισαγάγετε την ενότητα Αποπαρασίτωσή μας.
βιβλιογραφικές αναφορές- Ευρωπαϊκό Συμβούλιο για τον έλεγχο της παρασίτωσης σε ζώα συντροφιάς. Έλεγχος σκουληκιών σε σκύλους και γάτεςΕ Δεκέμβριος 2014. Οδηγός ESCCAP Νο. 1, Δεύτερη Έκδοση.
