Ο υπερθυρεοειδισμός δεν είναι μια πολύ συχνή διαταραχή στα σκυλιά αλλά, ακόμα κι έτσι, δεν βλάπτει να γνωρίζουμε αυτήν την ασθένεια, καθώς και τις αιτίες, τα συμπτώματα και την πιθανή θεραπεία. Σε αυτό το άρθρο του Better-Pets.net πρόκειται να ξεκινήσουμε εξηγώντας τα κύρια χαρακτηριστικά του θυρεοειδούς αδένα, αφού σε αυτό πηγάζει το ορμονικό πρόβλημα που αποτελεί τη βάση αυτής της διαταραχής. Θα περιγράψουμε τις αλλαγές που μπορούμε να παρατηρήσουμε στον σκύλο μας, οι οποίες είναι αυτές που θα μας οδηγήσουν στην αναζήτηση κτηνιατρικής βοήθειας. Μόλις βρεθείτε στην κλινική, θα δούμε τις απαραίτητες εξετάσεις για τη διάγνωση, εκτός από τις θεραπεία υπερθυρεοειδισμού σε σκύλους.
Τι είναι ο υπερθυρεοειδισμός σε σκύλους;
Ο θυρεοειδής αδένας βρίσκεται στο λαιμό, στην τραχεία, πίσω από τον λάρυγγα ή επάνω σε αυτό, με το οποίο είναι δυνατό να το αισθανθείτε στην ψηλάφηση εάν υποστεί αύξηση του μεγέθους, το οποίο βοηθάται από τη συνέπειά του. Αυτό το μέγεθος είναι πολύ μεταβλητό και σχετίζεται με τη διαιτητική πρόσληψη ιωδίου. Η επέκταση της κατανάλωσης ζωοτροφών, που παρασκευάζεται με πολύ παρόμοιες φόρμουλες, τυποποιεί το μέγεθος του θυρεοειδούς σε σκύλους και, ως εκ τούτου, ο υπερθυρεοειδισμός δεν είναι συνήθως μια πολύ κοινή διαταραχή.
Ο θυρεοειδής συνοδεύεται από τέσσερις παραθυρεοειδείς αδένες, δίπλα του ή περιλαμβάνονται σε αυτόν, οπότε πρέπει να είστε πολύ προσεκτικοί στις επεμβάσεις του θυρεοειδούς, να μην αφαιρέσετε πάρα πολλούς. Οι ορμόνες του θυρεοειδούς εκπληρώνουν αρκετές σημαντικές λειτουργίες στο σώμα που σχετίζονται με το μεταβολισμό και την ανάπτυξη. Επομένως, οποιαδήποτε τροποποίηση στη λειτουργία του θα προκαλέσει ορατά συμπτώματα. Έτσι ο θυρεοειδής μπορεί να παράγει λιγότερες ορμόνες από το συνηθισμένο, οδηγώντας σε μια κατάσταση που ονομάζεται υποθυρεοειδισμός, και επίσης η αντίθετη περίπτωση μπορεί να είναι, δηλαδή, υψηλή παραγωγή και έκκριση ορμονών, Τ4 και Τ3, που θα προκαλέσουν την ασθένεια στο χέρι: υπερθυρεοειδισμός σε σκύλους.
Συμπτώματα υπερθυρεοειδισμού σε σκύλους
Μέσα στην κλινική εικόνα που μπορούμε να βρούμε στον υπερθυρεοειδισμό σε σκύλους, ξεχωρίζουν τα ακόλουθα σημεία:
- Αυξημένη όρεξη (πολυφαγία) και κατανάλωση νερού (πολυδιψία), με επακόλουθο την αύξηση της ούρησης (πολυουρία).
- Αδυνάτισμα αν και ο σκύλος τρώει περισσότερο
- Προβλήματα καρδιακού ρυθμού, όπως ταχυκαρδία.
- Νευρικότητα.
- Σε ορισμένες περιπτώσεις, α εξόγκωμα στο λαιμό, μεγαλύτερο ή μικρότερο. Αυτός ο αυξημένος όγκος του θυρεοειδούς μπορεί να συμπιέσει τον αεραγωγό και να προκαλέσει συμπτώματα όπως βήχας ή δύσπνοια.
- Χρόνια διάρροια και έμετος.
- Μερικές φορές ο όγκος που προκαλεί υπερθυρεοειδισμό επηρεάζει τον vagosympathetic κορμό και μπορεί να προκαλέσει σύνδρομο Horner (προεξοχή του τρίτου βλεφάρου, ενοφθαλμία κ.λπ.).
Ο υπερθυρεοειδισμός σε σκύλους τείνει να επηρεάζει περισσότερο τις μεσαίες ή μεγάλες φυλές και τείνει να αναπτύσσεται αργά, οπότε στην αρχή δεν μπορεί να γίνει αντιληπτό κανένα σύμπτωμα.
Αιτίες υπερθυρεοειδισμού σε σκύλους
Υπερθυρεοειδισμός σε σκύλους συνήθως προκαλείται από όγκο που αναπτύσσεται στον θυρεοειδή αδένα. Αυτός ο όγκος μπορεί να είναι κακοήθης και να κάνει μετάσταση σε άλλα μέρη του σώματος. Ευτυχώς, είναι σπάνιοι όγκοι. Επιπλέον, στις περισσότερες περιπτώσεις δεν τροποποιούν τις ορμονικές τιμές και, σε άλλες, μειώνουν την παραγωγή τους (υποθυρεοειδισμός). Οι περιπτώσεις υπερθυρεοειδισμού είναι λιγότερο συχνές.
Για να φτάσετε στη διάγνωση, είναι απαραίτητο να βασιστείτε στα κλινικά συμπτώματα, στη φυσική εξέταση, η οποία μπορεί να περιλαμβάνει ακτινογραφία και υπερηχογράφημα, τεχνικές που θα επιτρέψουν να οριοθετηθεί ο όγκος και να επαληθευτεί η παρουσία ή η απουσία μεταστάσεων. Ομοίως, λαμβάνεται δείγμα αίματος για τον προσδιορισμό των τιμών της ορμόνης που παράγεται από τον θυρεοειδή, Τ4. Είναι επίσης δυνατό να αναρροφηθούν κύτταρα από τον αδένα για να εξεταστεί η τυπολογία τους, αν και η βιοψία είναι αυτή που θα δώσει το πιο αξιόπιστο αποτέλεσμα. ΕΝΑ αυξημένη ορμόνη Τ4 αναμφίβολα θα υποδεικνύει πρόβλημα υπερθυρεοειδισμού. Το πρόβλημα είναι ότι οι όγκοι του θυρεοειδούς συνήθως ανιχνεύονται αργά, πράγμα που σημαίνει ότι ένα σημαντικό ποσοστό των περιπτώσεων παρουσιάζει ήδη μεταστάσεις κατά τη στιγμή της διάγνωσης.
Θεραπεία υπερθυρεοειδισμού σε σκύλους
Μόλις επιβεβαιωθεί η διάγνωση του υπερθυρεοειδισμού στον σκύλο μας, ο κτηνίατρος θα μας ενημερώσει για την κατάλληλη θεραπεία. Όπως και στην περίπτωση των σκύλων, είναι φυσιολογικό αυτός ο υπερδραστήριος θυρεοειδής να προκαλείται από όγκο, η χειρουργική επέμβαση θα είναι η θεραπεία εκλογής, αν και αυτή η απόφαση θα εξαρτηθεί από τον τύπο του όγκου, το μέγεθός του κ.λπ. Η χειρουργική επέμβαση επιλέγεται συχνά λόγω των κακοήθων δυνατοτήτων αυτών των όγκων, αλλά ο υπερθυρεοειδισμός σε σκύλους μπορεί να αντιμετωπιστεί με φαρμακευτική αγωγή ή ακτινοθεραπεία. Μερικές φορές παίρνει φαρμακευτική αγωγή για να συρρικνωθεί ο όγκος και να καταστεί λειτουργικός. Σε αυτή τη χειρουργική επέμβαση, όπως συζητήσαμε, είναι δύσκολο να διατηρηθούν τα παραθυρεοειδή (είναι απαραίτητο να προσπαθήσουμε να διατηρήσουμε τουλάχιστον δύο από αυτά για να αποφύγουμε τον επακόλουθο υποθυρεοειδισμό). Επιπλέον, είναι μια περιοχή υψηλής άρδευσης, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε σημαντική απώλεια αίματος και στην ανάγκη για μετάγγιση. Μετά την επέμβαση, μπορεί να είναι απαραίτητη η χορήγηση φαρμάκων και, σε κάθε περίπτωση, η περιοδική παρακολούθηση της κατάστασης του Τ4. Μερικές φορές, με την αφαίρεση τελείως του αδένα, ο υποθυρεοειδισμός μπορεί να αναπτυχθεί δευτερογενώς μετά την παρέμβαση και αυτό, φυσικά, θα απαιτήσει επίσης φαρμακευτική αγωγή.
Αυτό το άρθρο είναι καθαρά ενημερωτικό, στο Better-Pets.net δεν έχουμε τη δύναμη να συνταγογραφήσουμε κτηνιατρικές θεραπείες ή να κάνουμε οποιονδήποτε τύπο διάγνωσης. Σας προσκαλούμε να πάτε το κατοικίδιο ζώο σας στον κτηνίατρο σε περίπτωση που παρουσιάσει οποιοδήποτε είδος πάθησης ή δυσφορίας.
Αν θέλετε να διαβάσετε περισσότερα άρθρα παρόμοια με Υπερθυρεοειδισμός σε σκύλους - αιτίες, συμπτώματα και θεραπεία, σας συνιστούμε να εισαγάγετε την ενότητα μας για Άλλα προβλήματα υγείας.
Βιβλιογραφία- Avellaneda, Font, Closa and Mascort in Avepa, τόμ. 22, αριθ. 3, 2002.
